ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΡΟΤΑΡΥ STEPHANIE A. URCHICK

Η Μαγεία του Ρόταρυ είναι το να ανήκεις, και είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να εμφανιστεί όταν δεν το περιμένεις.

Νωρίτερα φέτος, βρισκόμουν στη Σλοβακία και υπηρετούσα ως εκπρόσωπος του προέδρου κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού έξι εβδομάδων στην Ευρώπη. Όταν έστειλα μήνυμα στην Katarina Cechova, Διοικητή της Περιφέρειας 2240, ανέφερα ότι η γιαγιά μου Veronica Zilka μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό στην περιοχή πριν εγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν η Cechova εντόπισε το χωριό της γιαγιάς μου, Jakubova Vol’a. Διοργάνωσε ακόμη και επίσκεψη, όπου ένιωσα αξέχαστη σλοβακική φιλοξενία.

Όταν μπήκα στο κοινοτικό κέντρο της Jakubova Vol’a, ένα μικρό πλήθος ανθρώπων ντυμένων με παραδοσιακά σλοβακικά ρούχα με καλωσόρισε. Τραγούδησαν με όμορ- φες και δυνατές κεντροευρωπαϊκές φωνές που μου θύμιζαν τη γιαγιά μου.

Πολλές οικογένειες παίζουν χαρτιά ή επιτραπέζια παιχνίδια όταν μαζεύονται. Όταν ήμουν μικρή, ο πατέρας μου έπαιρνε το ακορντεόν του και ωθούσε την οικογένειά μου στο να τραγουδήσει. Η γιαγιά μου τραγουδούσε μαζί μας με την εντυπωσιακή φωνή της.

Όταν μπήκα στο κοινοτικό κέντρο και άκουσα παραδοσιακή μουσική από την παιδική μου ηλικία –όταν είδα μια γυναίκα να παίζει ακορντεόν όπως έπαιζε ο μπαμπάς μου– ξαφνικά ένιωσα σαν ένα κοριτσάκι που κάθεται στο σπίτι της γιαγιάς μου στο Monessen της Πενσυλβάνια. Ξέσπασα σε δάκρυα χαράς με τις αναμνήσεις.

Όμως η μαγεία δεν σταμάτησε εκεί. Η Διοικητής Katarina Cechova ξεπέρασε πραγματικά τον εαυτό της. Ένας τοπικός γενεαολόγος συνεργάστηκε με έναν βιντεογράφο για να κάνει μια ταινία μικρού μήκους για τη γιαγιά μου.
Παρακολουθήσαμε μαζί το βίντεο στο κοινοτικό κέντρο.

Όταν τελείωσε το βίντεο, γύρισα και είδα έναν άντρα να στέκεται στο πίσω μέρος του δωματίου. Γρήγορα έμαθα ότι αυτός ο άγνωστος, ο Φραντίσεκ Ζίλκα, ήταν δεύτερος ξάδερφός μου. Η γιαγιά του και η δική μου ήταν αδερφές. Ένιωσα σαν να με είχε χτυπήσει κεραυνός.

Επισκέφθηκα το σπίτι της νέου ξάδερφού μου, που τυχαίνει να είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε η γιαγιά μου. Εκεί, μοιράστηκε παλιές φωτογραφίες που δεν είχα δει ποτέ με τον μπαμπά μου, τον θείο μου και τη γιαγιά μου.

Από τότε, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τη Ροταριανή οικογένειά μου. Όταν σας αναφέρω ως οικογένειά μου, δεν είμαι απλώς ευγενική. Πιστεύω πραγματικά ότι όλοι οι Ροταριανοί είναι οικογένειά μου. Ποτέ όμως δεν θα φανταζόμουν ότι η οικογένειά μου από το Ρόταρυ θα με σύστηνε σε μια από καιρό χαμένη προσωπική οικογένεια.

Το να κάθομαι σε εκείνο το κοινοτικό κέντρο ακούγοντας παραδοσιακή σλοβακική μουσική από την παιδική μου ηλικία με γέμιζε χαρά και βαθιά την αίσθηση του ανήκειν. Είμαι τόσο ευγνώμων στην Διοικητή Katarina και σε όλους όσους βοήθησαν στη δημιουργία αυτής της μαγικής εμπειρίας.

Ως μέλη του Ρόταρυ, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να μοιραστούμε την ίδια μαγεία μεταξύ μας και με τον κό- σμο. Σας ενθαρρύνω να σκεφτείτε πώς μπορείτε να βοηθήσετε στη διάδοση αυτής της μαγείας και να διασφαλίσετε ότι τα άλλα μέλη του Ομίλου σας — άλλα μέλη της οικογένειάς μας του Ρόταρυ — αισθάνονται ότι ανήκουν πραγματικά.