Ροταριανή Ιστορία Το Ρόταρυ γίνεται διηπειρωτικό

Την 1η Αυγούστου 1912, ο Ροταριανός Όμιλος του Λονδίνου και της ευρύτερης περιοχής, έγινε ο πρώτος Ροταριανός Όμιλος στην Ευρώπη. Αν και το Ρόταρυ είχε ήδη γίνει διεθνές τον Απρίλιο του ίδιου έτους με την επίδοση καταστατικής χάρτας στο Ροταριανό Όμιλο του Γουίνιπεγκ, της Μανιτόμπα στον Καναδά, ο Όμιλος στο Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε για το Ρόταρυ τη διάκριση του ως διηπειρωτικού οργανισμού. Αφού τα μέλη του Λονδίνου οργάνωσαν τον Όμιλο, χρειάστηκε ένας χρόνος για να λάβουν την καταστατική του χάρτα.

Η αλληλογραφία μεταξύ του Γενικού Γραμματέα Chesley R. Perry και του μέλους της χάρτας Arthur P. Bigelow αποκαλύπτει μερικές από τις απορίες των μελών του Ομίλου σχετικά με την ένταξή τους και την καταβολή των συνδρομών στην Εθνική Ένωση Ροταριανών Ομίλων, αποτελούμενη μόνο από Ομίλους των Η.Π.Α. Ο  Perry τους ενθάρρυνε να ξεχάσουν τη λέξη «εθνική» που βρίσκεται στο όνομα, σημειώνοντας ότι εάν συμμετείχαν στην ένωση και νέοι Όμιλοι, η ένωση θα έπρεπε απλώς να αλλάξει το όνομά της σε «Διακρατική Ένωση».

Μετά από το Λονδίνο Ο Όμιλος του Λονδίνου, μαζί με τέσσερις ομίλους των Η.Π.Α που έλαβαν καταστατική χάρτα την ίδια ημέρα, αύξησε των αριθμό του συνόλου των ομίλων παγκοσμίως σε 50. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, στην Αγγλία υπήρχαν οκτώ Όμιλοι, την Ιρλανδία (περιελάμβανε τη σημερινή Βόρεια Ιρλανδία) και τη Σκωτία. Η παρουσία του Ρόταρυ δεν επεκτάθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη, έως ότου ο Ροταριανός Όμιλος της Μαδρίτης στην Ισπανία να λάβει την καταστατική χάρτα του, τον Ιανουάριο του 1921.

Μια μοναδική προσέγγιση Ο R.W. Pentland, του Ομίλου του Εδιμβούργου, χρησιμοποίησε το διορισμό του στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ρόταρυ το 1913-14 ως ευκαιρία για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των Ομίλων. Τον Οκτώβριο του 1913, συγκέντρωσε τους αξιωματούχους των ομίλων στο Λίβερπουλ, επιδιώκοντας να ενισχύσει τη συντροφικότητα και την ενότητα και να τυποποιήσει τις πρακτικές μεταξύ των Ροταριανών ομίλων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τον επόμενο Μάιο, οι εκπρόσωποι των ομίλων συναντήθηκαν στο Λονδίνο και δημιούργησαν τη Βρετανική Ένωση Ροταριανών Ομίλων (BARC).

Ο Pentland ενημέρωσε σχετικά με τη νέα ένωση τον Πρόεδρο του Ρόταρυ Ράσελ Φ. Γκίνιντερ 1913-14, ο οποίος υποστήριξε τη δημιουργία της. Το 1914, στο Συνέδριο του Ρόταρυ, οι εκπρόσωποι ενέκριναν ψήφισμα για την αναγνώριση της Βρετανικής ένωσης και των προσπαθειών της για προώθηση της ιδέας  του Ρόταρυ.

Οι Όμιλοι θα μπορούσαν να γίνουν μέλη τόσο της BARC όσο και της Διεθνούς Ένωσης Ροταριανών Ομίλων (τώρα Διεθνές Ρόταρυ) μέσω δύο ξεχωριστών διαδικασιών και οι όμιλοι της BARC ενθαρρύνθηκαν ενεργά να υποβάλουν αίτηση για συνεργασία με τη Διεθνή Ένωση, αλλά αυτό δεν απαιτούνταν για αρκετά χρόνια.

Μετά από ένα και πλέον χρόνο συζητήσεων μεταξύ των δύο ενώσεων, εκπρόσωποι στο Συνέδριο του Ρόταρυ το 1922 στο Λος Άντζελες ( Καλιφόρνια-ΗΠΑ,) άλλαξαν το Καταστατικό του ΔΡ ώστε να προβλέψουν για τη δυνατότητα μονάδων εθνικών ή ανά περιοχή που να λειτουργούν ως διοικητικές μονάδες του Διεθνούς Ρόταρυ.

Ειδικότερα, θα είχαν την εξουσία να εγκρίνουν αιτήσεις και να εκδίδουν καταστατικές χάρτες για ομίλους στην καθορισμένη περιοχή.

Οι Όμιλοι της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, μέσω της BARC, υπέβαλαν αίτηση και έλαβαν έγκριση τέτοιου καθεστώτος. Μετά από μόλις πέντε χρόνια, οι εκπρόσωποι τροποποίησαν ξανά το Καταστατικό  ώστε να σταματήσουν να δημιουργούνται εδαφικές μονάδες, αλλά επέτρεψαν στις υπάρχουσες μονάδες να παραμείνουν. Το Διεθνές Ρόταρυ στη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία (RIBI) είναι η μόνη εδαφική οντότητα, που παραμένει στο Ρόταρυ σήμερα.